Consument moet verschillen kunnen zien bij keuze polis of zorgaanbieder
Inzicht geven en keuzes bieden, dat is waar het in de zorg in 2014 om moet draaien. Verzekeraars maken steeds meer verschil in het zorgpakket dat ze aanbieden. Des te belangrijker is het voor consumenten om precies te weten wat dat verschil dan is: zowel in het prijskaartje van polis en vergoedingen als in de kwaliteit van zorg die je ervoor krijgt. Dat zegt de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa) in haar jaarlijkse overzicht van de Stand van de Zorgmarkten.
De NZa zet jaarlijks de feiten en cijfers van de zorgmarkten op een rij en geeft haar visie op de toekomst in de Stand van de Zorgmarkten. In de editie van 2013 draait het om focus: wat betekenen de ontwikkelingen voor meneer Wouters en mevrouw Janssen? Wat vinden experts uit de zorg van de ontwikkelingen? Wat staat de NZa, de zorgaanbieders, verzekeraars en de wetgevers te doen in 2014? En waar moet de consument op letten?
Dit jaar werd voor het eerst echt zichtbaar wat men met de stelselwijziging van 2006 voor ogen had: verzekeraars lopen financieel risico en gaan daardoor scherper selecteren welke zorgaanbieder zij voor een behandeling willen contacteren, en welke niet. Maar voor consumenten zijn de keuzes die verzekeraars daar maken nog niet transparant. Het hele jaar moet duidelijk zijn met wie je verzekeraar wel en geen contract heeft. En ook de verschillen tussen zorgaanbieders laten zien is essentieel, zodat je een weloverwogen keuze kunnen maken wie voor jou de beste behandelaar is.
Ook aanbieders moeten je goed informeren. Voor de behandeling start, moet duidelijk zijn of je behandelaar een contract heeft met je verzekeraar en of je mogelijk moet bijbetalen. Of het nu een behandeling is in het ziekenhuis of de intake in het verpleeghuis: het moet duidelijk zijn wat je krijgt voor welke prijs. De NZa controleert in 2014 of zorgaanbieders de verscherpte regels over informatievoorziening naleven. Ook doet ze onderzoek naar transparantie, bijvoorbeeld bij apothekers.
De roep om transparantie geldt net zo goed voor de wetgever. Overgangen van het ene naar het andere systeem moeten niet te lang duren. Dat zorgt voor administratieve rompslomp en onduidelijkheid die niet-correct declareren in de hand kan werken. De aanspraken op zorg moeten duidelijk zijn en niet voor verschillende uitleg vatbaar. In de wet moet het mogelijk zijn om nul vergoeding te geven voor de zorg van niet-gecontracteerde aanbieders. Ook zou de NZa in de wet bevoegdheden moeten krijgen om zorgkantoren aan te pakken en effectief te handhaven bij regiomaatschappen met marktmacht.
Drie experts vertellen op film wat zij vinden van de zorg. Klik hier voor de mening van Roxanne Vernimmen (Altrecht), Rob Dillmann (Zaans Medisch Centrum) en Dirk Pons (DSW).
Bron: NZa
